NIEUWS-BLOG

“Gek he, dat mijn kat het helemaal niet erg vindt om altijd maar het zelfde te eten. Dat is bij mensen heel anders, die willen elke dag wat anders eten”, zei de vrouw, die trouw het dieetvoer voor haar kat kwam halen, terwijl ze aan de balie stond. Het grappige is juist, dat veel eigenaren precies het tegenovergestelde denken, namelijk dat hun dier van afwisseling houdt, net als zij zelf. Wanneer een eigenaar van de dierenarts het advies krijgt om de hond of kat vanaf nu alleen nog maar een bepaald dieetvoer te geven, zoals bijvoorbeeld een nierdieet of blaasgruisdieet, denkt de eigenaar vaak dat zijn of haar huisdier het helemaal niet prettig zal vinden om altijd maar hetzelfde te eten. Maar dat is dus geredeneerd vanuit onze eigen beleving en niet vanuit die van het dier. Heel veel katten vinden het juist prettig om elke dag hetzelfde te eten. En ook honden hebben daar geen moeite mee.

En ook het geven van lekkertjes tussendoor, snoepjes en andere kleine snackjes aan je huisdier is typisch iets wat vanuit ons eigen menselijke gezichtspunt gedaan wordt. Natuurlijk kan een dier het heel erg lekker vinden om een snoepje te krijgen, maar een dier geeft daar niet dezelfde betekenis aan als wij bij het eten van een taartje. Het geven van snoepjes is leuk omdat het ons een goed gevoel geeft, maar het is niet noodzakelijk. Gelukkig begrijpen de fabrikanten van dieetvoeders heel goed hoe belangrijk deze kleine gebaren zijn voor eigenaren en de band met hun huisdier, en zijn er verschillende soorten snoepjes te verkrijgen die heel goed samen kunnen gaan met een dieetvoer.

Natuurlijk begrijpt iedere eigenaar dat de dierenarts het advies om dieetvoer te geven doet in het belang van de gezondheid en het welzijn van het dier, en dat het dus belangrijk is om het dieetvoer te blijven geven. Maar wat veel eigenaren niet weten is dat dieetvoeders zo zijn uitgebalanceerd wat betreft mineralen en eiwitten, dat het eigenlijk allemaal heel nauw luistert. Zodra een dier wat op dieetvoer staat, tussendoortjes krijgt, of met enige regelmaat ander voer, wordt eigenlijk het beoogde effect van het dieetvoer teniet gedaan. En dan is het eigenlijk gewoon net alsof je helemaal geen dieetvoer geeft voor wat betreft de gezondheid en het welzijn van het dier.
Ons advies is dan ook om nooit zomaar het dieetvoer te stoppen en als je iets anders wilt geven aan je dier, altijd eerst even na te vragen bij de dierenarts of dit kan zonder nadelige gevolgen voor het dieetvoer. Wij adviseren u graag en wellicht zijn er speciale snoepjes die u wel mag geven in combinatie met het dieet van uw dier. Of als uw dier het dieetvoer niet (meer) lekker vindt, dan helpen wij u graag bij het vinden van een goed alternatief.

Een mensen jaar is ongeveer 7 honden of katten jaren. Wanneer een dier een bejaarde leeftijd bereikt, tellen de jaren extra mee. Voor grote honden is dat al rond 6 à 7 jaar, kleine honden zijn met 8 jaar zo’n beetje bejaard en katten met 8 à 10 jaar.
We vinden het heel gewoon dat een bejaarde regelmatig voor controle naar een arts gaat, en zeker niet eens in de 7 jaar. Toch staan veel mensen niet stil bij het feit dat een bejaarde hond of kat ook regelmatig onderzocht zou moeten worden. Liefst twee keer per jaar, waarbij eens per jaar een bloedonderzoek geen overbodige luxe is. Immers, hoe eerder bepaalde ziektes herkend worden hoe beter het dier te helpen is.
Nou is het juist bij oudere dieren voor de eigenaar vaak lastig te herkennen of een dier ziek is. Wanneer een dier wat al op leeftijd is, rustiger is geworden, meer slaapt en ook wat minder eet en wat magerder wordt, vinden veel eigenaren dat heel gewoon, en dat is begrijpelijk. Daarom raden wij aan minimaal eens per jaar een gezondheidscontrole bij uw huisdier te laten doen. Met enige regelmaat zien we dieren op de behandeltafel, waarvan de eigenaar de eerste signalen dat er iets mis was gemist heeft, omdat deze dacht dat het simpel te verklaren was door de reeds gevorderde leeftijd van het dier. Op een gegeven moment wordt er dan een kritieke grens overschreden en lijkt het voor de eigenaar alsof het dier plotseling ernstig ziek is geworden. Vaak is een behandeling dan natuurlijk veel minder effectief of soms is het zelfs te laat om nog echt iets te kunnen doen voor het dier.
Wat zijn tekenen dat er wellicht iets aan de hand zou kunnen zijn?
– Minder eten
– Overgeven
– Meer drinken
– Vaker moeten plassen/onzindelijk worden
– Ander gedrag vertonen ( grommen, niet geaaid willen worden, zich verstoppen, niet meer je enthousiast begroeten als je thuis komt, in de kattenbak gaan liggen, lijken omgeving, dieren en mensen niet te herkennen, lijken vergeten te zijn dat ze net gegeten hebben )
– Uithoudingsvermogen verminderd ( snel buiten adem, niet graag mee willen als de halsband gepakt wordt)
– Op rare plekken gaan liggen
– Moeite met opstaan, niet ergens op springen wat het dier vroeger wel deed.
– Plotseling of vrij snel een dikke buik krijgen of juist vermageren.
– Een dunne vacht krijgen
– Bij katten veel en luider miauwen.
– Het dier loopt tegen voorwerpen aan, springt mis of loopt heel voorzichtig
Merkt u een van deze symptomen, neemt u dan contact met ons op. Hoe eerder we een ziek dier kunnen helpen hoe beter. Immers we willen graag onze huisdieren zo lang mogelijk bij ons houden niet waar?

April is de maand waarbij extra aandacht wordt gegeven aan onze medemensen in het autistisch spectrum. Nu heb ik hier een speciale band mee omdat mijn zoon autistisch is. Dankzij hem heb ik een heel andere blik op onze medemensen gekregen en heb ik over de hele wereld nieuwe vrienden gekregen (ouders van autistische kinderen).

Wat heeft dat met dieren te maken zou je jou kunnen afvragen… Ik liep al vaker te verkondigen dat er vergelijkingen te trekken zijn tussen katten en mensen in het autistisch spectrum toen ik een jaar of 10 geleden het boek “All Cats Have Asperger Syndrome” tegen kwam.

Zo ga je bijvoorbeeld liever niet meteen op een autistisch kind af, vooral niet in een drukke situatie. Mensen in het spectrum hebben namelijk snel last van prikkels omdat ze die minder snel kunnen remmen.

Ook katten vinden het vaak niet fijn als we plotseling op hun afkomen. Hoe vaak horen we mensen niet verkondigen: “Ik hou niet van katten maar om de een of andere reden komen ze juist altijd naar mij toe”. De verklaring voor dit fenomeen is dat mensen die niet van katten houden vaak gewoon rustig op de bank gaan zitten als ze op bezoek zijn en niet meteen naar de kat toe lopen, waardoor ze de kat de kans geven om op haar eigen tempo de visite te begroeten.

Nu bof ik, want Ik hou van katten en zeker ook van mijn hele speciale zoon. Temple Grandin, een van de bekendste autisten zegt, dat als er geen autisten zouden bestaan wij nog in een grot zouden zitten, en daar zit ook een kern van waarheid in, want veel bijzondere mensen zijn/waren autistisch. Wist u dat er bijvoorbeeld beweerd wordt dat Albert Einstein autistisch was? Maar ook Steve Jobs, Mozart, Tom Hanks, Andy Warhol, Thomas Jefferson, Vincent van Gogh zouden binnen het spectrum vallen. En zo gaat de lijst maar door.

In april, de maand van autisme, zou ik dan ook graag wat extra aandacht willen vestigen op de mensen binnen het autistisch spectrum, zodat er een beetje meer begrip voor deze bijzondere groep medemensen ontstaat. Op 2 april start er tevens een nieuwe stichting voor autisme, genaamd Stichting Autisme Helden. Kent u iemand in het spectrum neemt u dan rustig een kijkje op deze site  www.autismehelden.nl. In de tussentijd kunt u genieten van een paar foto’s uit het boek “All Cats Have Asperger Syndrome”, Met dank aan Kathy Hoopman (auteur )

Gaby

Meer informatie

• Onze dierenartsen
• Onze kliniek
• Katten
• Alle dieren

2 jaar en 2 maanden heeft ze ons huishouden verblijd. Op een al bejaarde leeftijd van 15 jaar nam Lotte residentie in ons huishouden. Eerst met tegenzin (want er woonde al een andere kat), maar al snel bloeide ze op en vroeg ze met luide stem (ze hoorde iets minder goed) om aandacht. Daarbij was ze ook vaak te vinden bij mijn zoon op zijn kamer.
We konden ons huis eigenlijk niet goed meer indenken zonder de aanwezigheid van deze bejaarde Heilige Birmaan dame, maar daar moeten we jammer genoeg nu toch aan gaan wennen. Na een aantal weken, waarin haar gezondheidstoestand langzaam maar zeker achteruit ging, werd een Tia haar te veel. En ook al weet je dat het voor haar het beste is, afscheid nemen doet pijn.
We zijn dankbaar voor de twee jaar die ze ons gegeven heeft met vele leuke en ontroerende momenten. Haar liefste plek was lekker op schoot als we op de sofa tv zaten te kijken. Als er huiswerk door de kinderen gemaakt moest worden, liep ze echter steevast over de geopende studieboeken heen en weer, voor het geval we haar zouden vergeten.
Vroeger als ik thuis kwam hoorde ik regelmatig haar schelle stem me begroeten, totdat Jodi, onze hond, zijn intrede deed. Zijn welkomst geblaf won het dan altijd van haar stemgeluid. De laatste tijd hoorde ze echter zo slecht dat ze me niet meer hoorde als ik aankwam en keek ze me altijd verbaasd aan als ik bijna voor haar stond. Menigmaal struikelden we bijna over haar als Lot weer voor onze voeten liep om aandacht te vragen, maar na een Tia in december ging ze slechter zien en bleef ze vaker in haar mand liggen. Als patiënt bleef ze ook altijd geduldig wachten wanneer ik haar een infuus gaf voor haar slechte nieren. Maar een kat blijft een kat en een tablet geven was daarom altijd een uitdaging wie er won, zij of ik .
Ze kwam in ons huishouden omdat niemand meer voor haar kon zorgen en ze was meteen niet meer uit ons huishouden te denken.
Lot we zullen je missen!

Bij de loodgieter lekken altijd de kranen is een gezegde, en dat geldt voor meer beroepen. Zo gingen de kinderen van een inmiddels gepensioneerde collega van mij (trouwens een uitstekend dierenarts) een keer met hun kat in de wachtkamer zitten. Reden: de kat hoestte al twee maanden en pa had door alle drukke werkzaamheden steeds geen tijd voor hun eigen kat.

Nu ben ik een kampioen in het niet op tijd geven van de vlooienproducten. De tijd vliegt voorbij en voor ik het weet is er al 5 weken om, terwijl het toch echt de bedoeling is om elke 4 weken een vlooienbehandeling te geven. Toen er daarom een product op de markt kwam dat maar eens in de 3 maanden gegeven hoeft te worden, moest ik dus meteen aan mezelf denken. Wat een uitkomst! Dat moet lukken. Een ander veel voorkomende eigenschap van dierenartsen is dat ze dan ook altijd eerst nieuwe producten bij hun eigen dieren uitproberen, want als je iets gaat verkopen wil je er ook achter staan.

Gelukkig ben ik wel therapie trouw met de dingen die regelmatig en vaak gegeven moeten worden. Zo krijgt mijn kat trouw elke twee dagen een infuus voor haar oude versleten nieren en krijgt ze ook haar nier medicatie elke dag.

En die ene pil eens in de 3 maanden? Jodi at het in ieder geval met plezier op en ik heb een herinnering aangemaakt voor over 3 maanden dus deze keer moet het gelukken!

De virtuele wereld verandert snel en als dynamisch bedrijf veranderen wij mee. Vanaf vandaag kunt u onze app downloaden en heeft onze website een totale make-over gekregen waardoor deze nu ook geschikt is voor uw mobiele telefoon.

Als ik terugdenk naar mijn eerste studentenjaar waarbij ons met veel bombarie de eerste computers werden voorgeschoteld, moet ik nu lachen. Het ware lompe dingen waar we even kort mee mochten spelen. Sindsdien zijn we wel heel erg vooruit gegaan.

Toen ik als pas afgestudeerde dierenarts overal ging waarnemen, werden de patiënten kaarten nog met de hand geschreven. Het was af en toe een waar zoeken. Kaarten die aan elkaar geniet waren als eigenaren meerdere dieren hadden en af en toe miste er zelfs een kaart.

De prijzen werden verder handmatig berekend wat allemaal extra tijd in beslag nam. Toen de BTW voor dierenartsen ingevoerd werd, kwamen er nog extra administratieve handelingen bij, waar menig dierenarts tegen op zag. Immers, we zijn niet als accountant opgeleid. We moesten per patiënt een kolom voor hoog en een aparte kolom voor laag BTW maken en aan het einde van de dag werden die twee kolommen dan bij elkaar opgeteld om aan het einde van de maand een totaal van te maken.

Eenmaal een eigen praktijk, was de wens naar een computer systeem er dus ook snel. Het probleem was echter dat er toentertijd geen programma bestond voor gezelschapsdierenpraktijken. Via een vriend kwam ik in contact met een programmeur die graag voor zichzelf wilde beginnen en zo ontstond het systeem waar ik nog steeds mee werk. Hij programmeerde en ik gaf adviezen over wat in de praktijk handig en nodig was. TNG applications werd zo geboren.

Ik liep al een tijd rond met de wens om een app te hebben en toen ik benaderd werd door Karim van LokaalGevonden werd de wens werkelijkheid. Ook de wens om onze website voor mobiele telefoons geschikt te maken kon gerealiseerd worden en daarna was het besluit snel genomen.

Ik hoop dat jullie als klant er veel plezier aan zullen beleven. Graag horen we wat jullie er van vinden en of jullie nog wensen hebben wat de website en app betreft. Wij zijn in ieder geval heel trots op het resultaat!

Gaby

Het einde van het jaar is altijd een moment van reflectie. Wat waren de mooie momenten en wat de minder mooie en soms zelfs trieste momenten die inherent zijn aan het reilen en zeilen in een dierenartsenpraktijk. We hebben ten slotte regelmatig te maken met levensbedreigende situaties en ook al wil je elk dier redden, dat lukt niet altijd.

Het is ook een moment om stil te staan bij wat wij als praktijk willen overbrengen en te kijken of we onze service kunnen verbeteren. Dat doen we continue maar zo in december nog meer dan altijd. Graag horen we dan ook van u als u suggesties heeft.

Na bijna 25 jaar dierenarts te zijn, valt me op dat ik nog steeds zo van dit vak houd. De uitdagingen die ik tegen kom tijdens mijn werk blijven boeien, maar even zo leuk is het contact met u als cliënt en met uw huisdier. Er zijn het afgelopen jaar hele ontroerende momenten geweest die we met u gedeeld hebben. Vaak hebben die te maken met een dier wat al langer ziek was en waar we dan uiteindelijk toch afscheid van hebben moeten nemen.

Dit jaar staat voor mij één patiënt extra in het geheugen, en wel een hele dappere Cairn Terrier dame die al jaren klant is bij ons. Altijd komt ze vrolijk kwispelend binnen, blij ons weer te zien. En ondanks wat zij allemaal heeft meegemaakt het afgelopen jaar komt ze nog steeds vrolijk kwispelend binnen stappen op de praktijk.

Eind september kwam Jade met de klacht dat ze slecht zag. Na het bekijken van het oog heb ik Jade doorgestuurd naar de universiteitskliniek voor verdere behandeling door de oogarts. Daar bleek dat Jade een erfelijke afwijking had waardoor de druk in haar oog heel hoog was geworden. Omdat er geen andere oplossing voor het oog was, werd besloten het oog te verwijderen. Omdat het andere oog ook beginnende klachten liet zien werd vast een behandeling ingezet om de druk in dat oog goed te houden maar al snel bleek de medicatie niet aan te slaan. Niemand had kunnen voorspellen dat deze vrolijke viervoeter binnen een paar weken blind zou worden en dat beide ogen verwijderd moest worden, maar de oogziekte die ze had verergerde zodanig en zo snel dat de eigenaren plotseling voor de keuze stonden of ook het tweede oog te verwijderen of Jade in te slapen.

Gelukkig kozen de eigenaren voor de operatie want Jade is nog steeds een blije hond die zodra ze de deur van de praktijk binnenkomt en mijn stem hoort meteen begint te kwispelen en op me af komt. Veel mensen zullen denken dat een blinde hond heel zielig is, maar het wonderbaarlijke met honden is, dat zij zich heel snel aanpassen. Vaak hebben mensen niet eens door wanneer een hond blind is omdat zij door gebruik te maken van hun gehoor en reukvermogen vaak feilloos hun weg weten te vinden. En gelukkig heeft een hond geen minderwaardigheidsgevoel na zo’n ingreep. Na een paar weken groeien de haren die bij de operatie zijn weggeschoren ook terug en lijkt het als of de hond knipoogt met beide ogen. Maar of dat allemaal nog niet genoeg was, kreeg Jade kort daarna ook nog problemen met haar knie en moest ze extra rust houden.

Voor mij is Jade dus echt de patiënt van het jaar en ik hoop dat we haar nog heel lang als vrolijk kwispelende patiënt mogen houden! En om haar te belonen voor haar geweldige mentaliteit hebben een kerst cadeau voor haar.

We wensen al onze baasje en hun diertjes hele fijne feestdagen en een schitterend nieuw jaar toe!

Er zijn van die momenten dat ik wou dat ik geen eigen baas was. Zo’n moment was vorige week toen twee agenten in blauw mijn slaap kwamen verstoren met de mededeling dat er alweer ingebroken was op de praktijk. Slaapdronken ging ik  rond half 3 richting de Kampereiland om daarna te wachten op de man van Glaspunt die noodglas kwam plaatsen. Het is altijd een slecht teken wanneer een glaszetter zegt; “Daar zijn we weer…”. De glaszetter bleek  dezelfde man die  de grote ruit in mei vervangen had. Met andere worden we zijn vaste klant aan het worden.

Gelukkig was het een alleraardigste meneer en tussen de werkzaamheden door (hij repareren, ik stofzuigen en koffie zetten) kwamen we aan het kletsen over hoe het is om ’s nachts je bed uit te moeten voor je werk. Ook hij moest er de volgende dag er op de gewone tijd weer uit.

Gelukkig hebben wij als dierenartsen dank zij de spoedkliniek geen diensten meer ‘s nachts. Wel zo fijn, want het kwam nog al eens voor, dat ik midden in de nacht stond te wachten op een patiënt die uiteindelijk niet kwam opdagen. De eigenaar had zich dan kennelijk bedacht, maar “vergeten” af te bellen. Op zo’n moment is het kwestie om niet te boos te worden want anders lukt het niet om de slaap weer te vatten wanneer je eenmaal weer in je bed ligt.

Op een nacht zoals deze moest ik wel denken aan al die mensen die voor ons allemaal klaar staan in het holst van de nacht. De politie agenten, de telefonisten, de glaszetters. Maar ook  al die anderen die ik die nacht gelukkig niet gesproken heb, maar die wel ’s nachts werken, zoals bijvoorbeeld ziekenhuismedewerkers en treinmachinisten. Alleen die ene vandaal die de ruit van de deur intrapte daar denk ik liever niet aan. Maar voortaan hangt er wel een camera in onze praktijk om te weten te komen wie dit doet. We betreuren dit natuurlijk, maar hopen ook dat hier een preventieve werking van uit zal gaan. Jammer maar waar.