Herdenkplaats

Uw huisdier was een waardevol gezinslid, en hij/zij zal na het overlijden niet snel worden vergeten. Wij bieden u de mogelijkheid om op deze website een foto en/of een geschreven herinnering van uw  overleden huisdier te plaatsen. Zo kunt u met anderen delen wat uw huisdier voor u heeft betekend. Stuur ons uw herinnering en eventuele foto , en het wordt op deze website geplaatst.

Tenk

Afscheid nemen, het komt altijd te vroeg en ergens ook onverwacht.

Ons maatje, onze clown, lolbroek en grote vent met een heel klein hartje is niet meer. Op maandag 24 april hebben wij na een lange strijd als gevolg van hele vervelende huidproblemen, vrij plotseling afscheid moeten nemen van onze grote vriendelijke reus Tenk. Hij heeft ons heel veel gegeven en geleerd. Helaas zorgden de huidproblemen ervoor dat de rest van zijn lijf na 7 maanden knokken ook achteruit ging, en toen het voor de zoveelste keer weer misging, -en nu niet een beetje-, en het in rap tempo bleef verergeren, gaf Tenk uiteindelijk ook zelf aan dat het niet meer hoefde. Met pijn in ons hart hebben we hem die dag ook laten gaan. Hoe frustrerend het ook is dat je als dierenarts het niet onder controle kan krijgen, we hebben alles geprobeerd en dan moet je eerlijk zijn en kun je soms maar 1 ding doen en dat is afscheid nemen.

Hij wordt enorm gemist en is voor altijd in ons hart.

Lucky

My dear friend 15years ago, it was the best time of my life. I saw you for the very first time. Sitting in front of me and you looked at me, and from that moment on I knew you would be my very first dog, friend and the joy of my life. Now 15 years later it is time to say goodbye. Thank you for everything I will miss you, out of sight but never out of mind!!

Max 2002-2015

Als twee grote ogen je vragen,

help me, want ik voel me niet zo fijn,

Mag je dan, terwijl je zelf voelt ‘dit is het einde’

egoïstisch zijn?

Als je van de arts hoort dit komt nooit meer goed,

mag je dan, omdat je hem niet wilt missen,

egoïstisch zijn.

Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan ……voorgoed…..

en je zonder hem naar huis moet; met de riem in je handen

en een hart vol pijn, dan probeer je jezelf te overtuigen,

dit is het beste, ik mocht niet egoïstisch zijn…

Vele jaren was je bij ons, elke dag was een feest

en al die fijne jaren is hijzelf niet  één keer egoïstisch geweest….

Jan

Ruim 3,5 jaar geleden haalden wij dit lieve ventje met zijn stoere kuif, toen al op middelbare leeftijd, uit het asiel. Daar zat hij stilletjes naast een heel groot konijn. In de auto zat hij nog flink te trillen, maar al snel werd hij rustiger en verwierf hij zelfs een fanclub onder familie en vrienden vanwege zijn extreme luiheid en onbeperkte eetlust, maar ook vanwege zijn lieve karakter. Hij vond alles prima en viel zo af en toe lekker in slaap op schoot. Tot het laatst hebben we van hem genoten. Het inslapen gebeurde vol geduld en goede zorg van de dierenarts. Nu ligt hij op een mooi plekje in de tuin. Vergeten zullen we hem zeker niet, missen wel.

Simbad

Lieve Simbad,

Op 7 april 2010 kwam je bij mij wonen, nog geen jaar oud.  Speels, ondeugend en nieuwsgierig als je was. Je vond het heerlijk om overal in te zitten. Als vrouwtje haar tanden ging poetsen, lag je in de wastafel. En je was zelfs nog een keer stiekem in de droger gaan zitten. Gelukkig had ik jou op tijd gered en heb je het  toen overleeft. Je was ondernemend en met mooi weer vaak op pad. Je mocht graag spelen met jouw vriendjes in de buurt en mee-eten. Of je nodigde ze thuis uit.

Afgelopen zaterdag  moest ik horen, dat je was dood gereden vlak voor ons huis. Mijn hart was en is verscheurd van verdriet. Je was mijn maatje en mij alles. Je vond het heerlijk om op schoot te kroelen bij mij en iedereen. En ook om bij vrouwtje op bed te slapen.

Je was een mensen vriend en bij velen geliefd. Het is nu stil in huis, zo zonder jou.

Bedankt lieve Simbad voor al jouw liefde en vriendschap die ik en anderen van jou mocht ontvangen. Ik mis jou ontzettend.

Els

Sammy

14 jaar geleden zag ik Sammie als puppie en ik wist: die hoort bij mij!!!!!!
Misschien een beetje impulsief maar de beste keuze uit mijn leven.
Een klein hondje maar met een groot karakter.
14 jaar is zij mij allesie geweest.….
De laatste jaren moest ik haar “delen” met haar grote nieuwe vriend.
Een grote man, waarbij je achter de benen kon schuilen als het vrouwtje besloot dat ze in bad moest en s’nachts heerlijk tegen aan kon liggen.
De laatste jaren kwakkelde Sammie met haar gezondheid.
Nu is het moment van afscheid. Sammie heeft rust verdient.
Ik mis haar enorm en zal lang duren voordat dat gaat slijten.
Maar met veel liefde en plezier zal ik altijd terug denken aan zo’n klein en bijzonder hondje wat een enorme grote rol is gaan spelen in mijn en ons leven.
Wil hierbij de dierenartsen en de assistenten enorm bedanken voor de  14 jaren die ze voor Sammie hebben gezorgd. En ik wil ze bedanken voor hun medeleven op het moeilijkste moment…….

Spike

Spike(kruizing amerikaanse bulldog/argentijnse dog) is eind februari 2012 in mijn leven gekomen,zwaar ondervoed,onzeker,nog geen 4 jaar oud,en inmiddels met mij erbij 4 baasjes verder,want hij had sowieso last van jeuk,en als het geld gaat kosten dan doe je gewoon zo’n hond weg toch? Karin en ik (en de rest van de medewerker(sters)Hebben er alles aan gedaan om deze kanjer een mooi leven te geven,alleen hebben de eerdere “baasjes” er ook voor gezorgd dat hoe meer vertrouwen Spike in mij kreeg, hoe agressiever hij werd naar zijn omgeving zowel mensen als dieren,en dan is een hond als Spike ipv een lieve huishond uiteindelijk een “wapen” Daarom is Spike er niet meer. Ik mis hem zo vreselijk!

Loekie

Loekie is een hele lieve cavia van 6 jaar. En we hadden altijd veel plezier. Samen fruit eten,lekker op schoot en knuffelen. Helaas werd hij alleen steeds ouder en had hij steeds meer moeite met alles. Maar hij at gelukkig goed. Vanochtend voelde hij zich helaas niet lekker. En was heel slapjes geworden. Hij bleef maar vechten en kreeg steeds stuiptrekkingen. Toen moest de dierenarts komen om hem in te laten slapen. Want hij leed alleen maar en kon het toch niet meer halen. Gelukkig kwam de dierenarts snel,liet hem in slaap vallen. Het was wel fijn dat ze zo meelevend is. Nog bedankt daarvoor. Groetjes je baasje Vienna.

Luna

Luna is via de franse bulldog herplaatsing op 5 jarige leeftijd bij me gekomen,ze was op zoek naar een ander huis omdat ze bij haar eerdere “baasjes” op de baby ging staan,en die vonden dat geen goed plan, ze is voor mij het liefste bulletje geweest,wat ik ooit gehad heb, ze was het 4e bulletje wat er via de herplaatsing bij me gekomen is,en helaas is er vandaag een einde gekomen aan haar leven, ik mis haar,en ik ga haar nog vreselijk missen. En ik wil Karin en Helene bedanken voor alle goede en liefdevolle zorgen voor dit meisje.

Toos

Toos was een stoere poes die elke dag in onze achtertuin de heuvel op en neer rende om de tuingrens te bewaken. Ze was ook een lieve dame die warmte uitstraalde en ons bezoek uitnodigde om haar te aaien en een goed gesprek aan te knopen.Ze vond het heerlijk om in het weekend lang op bed te liggen. Deze foto is genomen op zondag 24 juli 2011.Ze was vrolijk. ‘s Avonds bleek ze misselijk te zijn, op maandag zocht ze een beschut plekje op onder een stoel of onder het bed.

Dinsdagmiddag gingen we met haar naar de dierenarts. Een ontsteking misschien? Ze zou weer vrolijk op en neer rennen door ons huis, na wat medicijnen, dachten wij. Helaas bleek Toos een nierziekte te hebben in een vergevorderd stadium en moesten we haar zachtjes laten inslapen. Het afscheid nemen valt ons zwaar. We konden gelukkig rustig Toos aaien, terwijl ze weggleed van ons.

Sjippie

Sjippie heeft nog geen jaar bij ons mogen wonen. Samen met haar zus hebben we haar uit asiel gehaald. Twee dames uit Amsterdam van 10 jaar die in het Utrechtse asiel terecht waren gekomen. We hadden al een kater van 17, Azraël, die meteen blij was met dit nieuwe gezelschap. Dikke maatjes werden de drie.

Sjip was een pittig karaktertje en een ontzettend knuffelbeest. Ze genoot van alle aandacht. Helaas bleek Sjip kanker te hebben en was ze al zodanig ziek dat haar rust geven de enige optie was. Alle medewerkers van de dierenkliniek Lunetten hebben zo goed voor haar gezorgd en ons fantastisch geholpen met advies. Dat betekende veel voor ons.

Tommie 

Tommie was een bijzondere kat,sloeg logees letterlijk uit bed, hij was voor mij net een hond,hij word gemist

Rakker

Rakkertje zou in julie 13 jaar zijn geworden….ze wilde al een tijdje niet meer zo aangehaald worden,Ik wist niet zo duidelijk wat er was..Ze lag haar hele leven al IN ons bed,elke dag 12,5 jaar lang..lekker tegen mijn aan..onder het dekbed..De laatse maanden wilde ze alleen nog maar OP het bed..Op het voeteinde helemaal…ze had het warm dacht ik..ze werdt kort ademig,begon met elke keer als ze uitgelaten werdt zo te hijgen…maar binnen op de bank was het over..wel kortademig..ik dacht ouderdom..of mischien wat pijn met lopen.Tot vorige week ze thuis snachts ook zo ging hijgen,als ze gewoon op bed lag,en op de bank hijgen,zo nu en dan Wij zijn woensdagavond langs de arts geweest,die dacht stembandverlamming(nooit vann gehoord)We probeerde een prikje met het idee,mischien toch iets van luchtwegen ofzo..Donderdag morgen liet john haar uit,en was met 2 minuten terug,Joke zegt hij,het is erg,maar rakkertje kan niet meer,ze loopt heel erg te hijgen,Ik zei oke ik ga gaby bellen,we konden om 16.15 terecht,Gaby heeft geluisterd en zei,ze heeft het erg benauwd,wij wilde haar niet meer laten operenen,we vonden dat rakkertje een prachtig mooi leven had gehad,en we gunde haar alle rust nu..

Gaby heeft haar in slaap gemaakt,en daarna is ze heel rustig overleden..Wij hebben Rakkertje mee naar huis genomen,en haar in de huiskamer in haar mandje gelegd,we hebben haar de dag erop laten cremeren,Haar as hebben we mee in een urn,ze staat nu naast Daisy,zie de foto.lieve Gaby,en het hele team om jou heen,john en ik komen deze week nog langs om persoonlijk nog gedag te komen zeggen ,en bedanken voor al die jaren van goede hulp,trouw,en een luisterend oor.

liefs groetjes Joke en John 

June

maar eens dan komt de dag
dat je haar moet laten gaan
je verstand zegt dat het goed is
maar je hart is aangedaan.

Rana

17 jaar is ze geworden. 17 jaar vulde ze mijn complete huis (2 verdiepingen hoog) met haar aanwezigheid. Dat gemis is dus enorm nu ze er niet meer is. Rana was een kleine Heilige Birmaan seal point met een aangeboren nierfalen; dus dat ze uiteindelijk 17 jaar is geworden is een wonder. Wat veel liefde en goede verzorging allemaal niet kunnen doen. Rana was klein, maar mevrouw had behoorlijk pit en liet dat ook blijken.

Ik heb haar van jongsaf aan geleerd aan een lijntje te lopen. Zo maakten we dagelijks een rondje buiten. Tot groot vermaak van de buren en passanten die vol verbazing stonden te kijken naar een kat aan de lijn. Mijn antwoord was dan ook altijd: “waarom wel met een hond wandelen en niet met een kat”. Rana had er plezier in en dat was het belangrijkste. Ook autorijden deden we frequent. Het is nooit haar

favoriete bezigheid geworden, maar ze kroop toch iedere keer in de auto. Op vakanties moesten we altijd het eerste half uur minstens twee keer stoppen omdat mevrouw er even uit wilde. Na het eerste half uur was het ok. Het rare was dat je haar op de terugweg nooit hoorde. Alsof ze wist dat ze naar huis ging. Het leuke was dat als we de afslag Lunetten hadden genomen Rana over de voorste passagier hangend keek of we wel goed reden. Stel je voor dat we haar huis niet konden vinden! Namens mij en mijn familie wil ik in het bijzonder Gaby en Wesley bedanken voor al hun goede zorgen en natuurlijk ook de andere medewerkers die ik in de loop van de 17 jaar ontmoet heb.

Tommie

Onze lieve 17 jarige kater Tommie hebben we gisteren helaas moeten laten inslapen. Hij was erg ziek.Als 6 weken oude kitten heb ik hem in een dierenwinkel gezien en was meteen verkocht. We hebben heel erg genoten van deze bijzondere en hele lieve kat. Hij is in zijn eigen mandje rustig ingeslapen. We missen hem heel erg, het is heel stil in huis zonder hem. Gelukkig hebben we vele foto’s en ontelbare fijne herinneringen.

Ik will Gaby en Wesley bedanken voor de hele goede zorgen de laatste week. Tommie is in hele goede handen geweest en daar zijn we heel blij om!

Dirkje

Dirkje was 1 van de 5 kittens die deze zomer bij ons zijn geboren. Als kleinste van het stel kon hij zich goed meten aan zijn broertje en zusjes. Totdat hij vast voedsel ging eten. Het lukte hem niet zijn eten binnen te houden. Hierdoor liep hij met 5 weken een longontsteking op en verloor hij steeds meer aan kracht. Ondanks zijn wilskracht hebben we samen met de dierenarts besloten afscheid van hem te nemen. Heel verdrietig. We hadden Dirkje graag bij ons gehouden want hij had een lief karakter en wilde graag spelen. Wij willen Karin bedanken voor haar zorg, advies en rust. Dirkje is in het bij zijn van de familie rustig in mijn armen ingeslapen. Thuis hebben we samen met de kinderen acht kaarjes gebrand omdat hij die dag 8 weken was geworden.