Omdat 11 kleine dogjes nogal wat tijd en aandacht vragen, is het regelmatig schrijven van een update er nogal bij in geschoten de afgelopen weken. Maar vandaag heb ik eindelijk wat tijd kunnen vinden om even rustig achter de laptop te gaan zitten. Zoals ik stiekem eigenlijk wel had verwacht is Tundra is een hele makkelijke en lieve moeder. Het is elke dag weer genieten om te zien hoe zij zich van haar nieuwe taak kwijt en wij zijn super trots op haar en hoe ze het doet.
Maar wat gaat de tijd toch hard; voor je het weet zijn die klein, blinde hummeltjes alweer 7 weken oud, en zijn het al echte dogjes in de dop. Gelukkig gaat het met alle 11 heel goed. Het is zo mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelen, hoe ze elke dag weer een beetje handiger worden en meer gaan ontdekken. Dat ze met hun oogjes dicht al half probeerden te lopen toen ze nog geen 2 weken oud waren, naar nu met 7 weken als een stelletje gekken door de tuin (of waar ze dan ook zijn) te racen. Omdat wij een goede socialisatie erg belangrijk vinden, besteden we daar ook veel aandacht aan. En de pups laten zien dat dat inderdaad ook zijn vruchten afwerpt. Ze zijn heel makkelijk met alles, vinden iedereen die langskomt geweldig. Ze hebben al heel veel mensen gezien en ze vinden iedereen even leuk. Ook zijn alle huiselijke geluiden normaal voor ze, net als alle geluiden van kinderen, katten en ratten. Soms valt er wel eens ‘per ongeluk’ iets om hier, zodat ze ook aan plotse harde geluiden wennen. Ook dat doorstaan ze allemaal prima. Vorig weekend was er iemand vuurwerk aan het afsteken in de buurt toen ze buiten waren en daar keken ze niet eens van op.
Verkeersgeluiden (brommers/scooters, kletterende fietsen met pratende mensen erop, motoren die langsrijden of starten, auto’s en vrachtwagens) en pratende mensen horen ze heel veel, dus daar zijn ze ook aan gewend. Sinds een paar dagen zijn er voor ons huis wegwerkzaamheden met de geluiden van graafmachines en stratenmakers en alles wat je daarbij kunt bedenken, ze vinden het allemaal prima. Ook alles qua verkeer en wegwerkzaamheden bekijken is erg interessant. Wat dat betreft zijn de wegwerkzaamheden wel heel handig gepland voor de pups.
Voor het eerst aan de riem lopen was natuurlijk wel wat raar, maar dat blijven we uiteraard oefenen en dat gaat elke keer weer een stukje beter. Is wel een heerlijke chaos met al die riempjes die in de knoop gaan omdat de ene pup net even aan een grassprietje wil ruiken wanneer de ander plots een sprintje wil trekken, twee elkaar in de nek hangen en een ander besluit om hier nu een plas te doen. Een soort van levende spaghetti krijg je dan.
De pups spelen regelmatig op het gras en in de tuin en gaan komend weekend voor het eerst naar het bos. We gaan ook nog allemaal leuke uitstapjes met en zonder auto met ze maken nu ze de eerste prik hebben gehad. Ze mogen een keer naar de dierenwinkel om de hoek, en we gaan nog naar het centrum en de markt en al dat soort dingen, zodat ze alles een keer gezien hebben.
Het is ook erg leuk om de karaktertjes steeds duidelijker te zien worden en om te zien hoe ze alles leren van elkaar en van mams.
Sinds ze 6 weken zijn, zijn ze ook al zindelijk op hun ontlasting (op een enkel ongelukje in de nacht na, soms red 1 van de 11 het net niet), en qua plasjes gaat het ook steeds beter. Het zou heel mooi zijn als ze straks alles helemaal buiten doen.
We zijn heel blij dat een aantal pups zich al kunnen verheugen op een liefdevol nieuw huis, maar er zijn nog een paar reutjes die nog op zoek zijn naar een goed huis. Mocht u willen kennismaken met de pups, kijk dan ook even op onze facebookpagina Djimba’s place. Daar staan nog veel meer foto’s van de pups Duitse Doggen van Djimba’s Place . Met Pinksteren mogen de pups alweer gaan verhuizen. Het zal wel ineens stil zijn in huis als ze weer vertrekken.
Uiteraard blijft er ook een pup, of eigenlijk 2. Zeker toen we plots afscheid moesten nemen van onze Tenk was de beslissing wat makkelijker (ook al is het zo dubbel) om 2 pups te houden, deze 2 willen ook gewoon heel graag bij ons blijven. De zwarte teef: Allison is gewoon net haar moeder, tot in de kleinste details, het enige verschil is dat ze een kruintje in haar nek heeft en minder wit aan haar pootjes, verder is ze qua karakter en maniertjes echt precies Tundra. Daarnaast heeft Amadeus ons hart veroverd, hij is een Harlekijn reu met een mooi stabiel karakter. Toevallig zijn hij en Allison heel vaak samen aan het slapen of spelen en ze zoeken ons ook het meeste op.
